Skład naturalnych wód podziemnych

W składzie naturalnych wód podziemnych można wydzielić:

Substancje nieorganiczne (mineralne) – wytępujące w formie roztworów rzeczywistych, roztworów koloidalnych i zawiesin – stanowią w typowych wodach naturalnych podstawową masę substancji rozpuszczonych. Suma substancji mineralnych rozpuszczonych w wodzie (obliczona na podstawie bilansu analizy wody) nazywana jest mineralizacją wody (Witczak, Adamczyk, 1995). Dla jej dokładnego określenia konieczne jest wykonanie pełnej analizy wody, co często ze względów praktycznych jest trudne i kosztowne. W sposób przybliżony ogólną mineralizację wody charakteryzuje się przez suchą pozostałość (rys.1 ). Odpowiada ona masie osadu pozostającego po odparowaniu 1 dm 3 wody i wysuszonego w temperaturze 105 ° C.

Substancje mineralne rozpuszczone w wodach można podzielić na:

        aniony: chlorki (Cl-), siarczany (SO42-), wodorowęglany (HCO 3-) i węglany (CO 3 2-);
        kationy: sód (Na+) , magnez (Mg2+), wapń (Ca2 +).         aniony: azotany (NO3- ), azotyny (NO2-), krzemiany (HSiO3-);
        kationy: jon amonowy (NH4+ ), potas (K+), żelazo (Fe2 +, Fe3+). obejmują związki pozostałych kilkudziesięciu pierwiastków występujących w typowych wodach zazwyczaj w ilości rzędu mg/dm3 (ppm) i mniejszych (µg/dm3, ppb), czy nawet ng/dm 3 (0,001 ppb). Do częściej oznaczanych pierwiastków należą:  Ag, Al, As, Au, B, Ba, Be, Bi, Br, Cd, Co, Cr, Cs, Cu, F, Ge, Hg, In, J, Li, Mn, Mo, Ni, P, Pb, Pt, Ra, Rb, Sb, Sc, Se, Sn, Sr, Th, Ti, Tl, U, V, W, Zn, Zr. Składniki główne: Na+ , Mg 2+, Ca2+ oraz Cl-, SO42 -, HCO3-+ CO 32- stanowią w sumie ponad 90% substancji rozpuszczonych w typowych wodach naturalnych (często ponad 99%). Znajomość tej prawidłowości ułatwia generalną charakterystykę wód . Do oszacowania typu hydrogeochemicznego wody wymagane jest co najmniej oznaczenie składników głównych. Do zamknięcia bilansu analizy wymagane jest oznaczenie składników głównych i drugorzędnych. Mikroelementy, nawet jeśli osiągają w wodach naturalnych stężenie wyższe od rzędu mg/dm 3, to ich procentowy udział rzadko przekracza 1% mineralizacji i w bilansie najczęściej nie są uwzględniane.