Natężenie światła przechodzącego przez polaroid obliczamy ze wzoru (31.1)

przy czym dla niespolaryzowanej fali świetlnej kąt θ jaki tworzy wektor E z kierunkiem polaryzacji polaroidu przyjmuje wszystkie możliwe wartości od  0 do 2π. Dlatego w tym przypadku należy w obliczeniach uwzględnić wartość średnią .

Ponieważ wykresy funkcji sinus i cosinus są takie same (jedynie przesunięte o π/2), a ponadto to odpowiednie wartości średnie są równe i wynoszą  .

Oznacza to, że 50% energii wiązki światła niespolaryzowanego padającego na polaroid jest w nim pochłaniane, a 50% przepuszczane.