POMIESZCZENIA
I URZĄDZENIA HIGIENICZNO SANITARNE
POJĘCIA PODSTAWOWE:
Osłona: element
lub zestaw elementów konstrukcyjnych służących do ochrony człowieka przed
niebezpiecznymi lub uciążliwymi wpływami pracujących części, mechanizmów i układów
roboczych maszyny lub innego urządzenia technicznego.
Pomieszczenie higieniczno
sanitarne: szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami,
pomieszczenia higieny osobistej kobiet, ustępy, palarnie, jadalnie (z wyjątkiem
stołówek), pomieszczenia do ogrzewania się pracowników oraz pomieszczenia do
prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieży roboczej lub ochronnej.
Pomieszczenie pracy: pomieszczenie przeznaczone na pobyt pracowników, w którym wykonywana jest praca
.
Nie uważa się za
przeznaczone na pobyt pracowników pomieszczeń, w których:
a) łączny czas przebywania tych samych
pracowników w ciągu jednej zmiany roboczej jest krótszy niż 2 godziny, a
wykonywane czynności mają charakter dorywczy bądź praca polega na krótkotrwałym
przebywaniu związanym z dozorem lub konserwacją urządzeń albo utrzymaniem
czystości i porządku,
b) mają miejsce procesy technologiczne nie
pozwalające na zapewnienie odpowiednich warunków przebywania pracowników w celu
ich obsługi, bez zastosowania środków ochrony indywidualnej i zachowania
specjalnego reżimu organizacji pracy,
c) jest prowadzona hodowla roślin lub zwierząt niezależnie od czasu przebywania w nich pracowników zajmujących się obsługą.
d)
Pomieszczenie stałej pracy: pomieszczenie pracy, w którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby przekracza 4 godziny.
Pomieszczenie czasowej pracy: pomieszczenie pracy, w którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby trwa od 2 do 4 godzin.
Przepisy techniczno-budowlane: przepisy ustawy PRAWO BUDOWLANE oraz akty wykonawcze do tej ustawy.
Ryzyko zawodowe: prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych zdarzeń związanych z wykonywaną pracą, powodujących straty, w szczególności wystąpienia u pracowników niekorzystnych skutków zdrowotnych w wyniku zagrożeń zawodowych występujących w środowisku pracy lub sposobu wykonywania pracy
.
Stanowisko pracy: przestrzeń pracy, wraz z wyposażeniem w środki i przedmioty pracy, w której pracownik lub zespół pracowników wykonuje pracę
.
Środki ochrony indywidualnej: to środki przeznaczone do ochrony człowieka przed niebezpiecznymi i szkodliwymi czynnikami występującymi pojedynczo lub łącznie w środowisku pracy. Do środków ochrony indywidualnej zalicza się odzież ochronną oraz środki ochrony: kończyn dolnych i górnych, głowy, twarzy i oczu, układu oddechowego, słuchu, sprzęt chroniący przed upadkiem pracownika z wysokości oraz środki izolujące cały organizm.
Środki ochrony zbiorowej: to środki przeznaczone do jednoczesnej ochrony grupy ludzi, w tym i pojedynczych osób, przed niebezpiecznymi i szkodliwymi czynnikami występującymi pojedynczo lub łącznie w środowisku pracy, będące rozwiązaniami technicznymi stosowanymi w pomieszczeniach pracy, maszynach i innych urządzeniach
.
Środowisko pracy: to warunki środowiska materialnego (określone czynnikami fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi), w których odbywa się proces pracy.
Urządzenia
ochronne: to osłony lub
takie urządzenia, które spełniają jedną lub więcej z niżej wymienionych
funkcji:
zapobiegają dostępowi do stref niebezpiecznych,
powstrzymują ruchy elementów niebezpiecznych, zanim pracownik znajdzie się w strefie niebezpiecznej,
nie pozwalają na włączenie ruchu elementów niebezpiecznych, jeśli pracownik znajduje się w strefie niebezpiecznej,
zapobiegają naruszeniu normalnych warunków pracy maszyn i innych urządzeń technicznych,
nie pozwalają na uaktywnienie innych czynników niebezpiecznych lub szkodliwych.
Zagrożenie: to stan środowiska pracy mogący spowodować wypadek lub chorobę
.
POMIESZCZENIA PRACY:
Pracodawca jest obowiązany utrzymywać pomieszczenia pracy w czystości i porządku oraz zapewnić ich okresowe remonty i konserwacje w celu zachowania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy. Pomieszczenia pracy i ich wyposażenie powinny zapewniać pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy.
W szczególności w pomieszczeniach pracy należy zapewnić oświetlenie naturalne i sztuczne, odpowiednią temperaturę, wymianę powietrza oraz zabezpieczenie przed wilgocią niekorzystnymi warunkami cieplnymi i nasłonecznieniem, drganiami oraz innymi czynnikami szkodliwymi dla zdrowia i uciążliwościami. Na każdego z pracowników jednocześnie zatrudnionych w pomieszczeniach stałej pracy powinno przypadać co najmniej 13 m3 wolnej objętości pomieszczenia oraz co najmniej 2 m2 wolnej powierzchni podłogi (nie zajętej przez urządzenia techniczne itp.).
Wysokość pomieszczenia stałej pracy nie może być mniejsza niż:
-
3 m w świetle –
jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia.
- 3,3 m w świetle – jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace mogące powodować występowanie substancji szkodliwych dla zdrowia.
Wysokość ww. pomieszczeń może być obniżona w przypadku zastosowania klimatyzacji – pod warunkiem uzyskania zgody państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
Wysokość pomieszczenia czasowej pracy nie może być mniejsza niż:
-
2,2 m w świetle
– jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia,
- 2,5 m w świetle – jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace mogące powodować występowanie substancji szkodliwych dla zdrowia.
Wymiary otworów drzwiowych w każdym pomieszczeniu powinny być odpowiednie do liczby pracowników z nich korzystających oraz do rodzaju i wielkości używanych urządzeń transportowych i przemieszczanych ładunków. Sposób otwierania drzwi z pomieszczeń pracy i z pomieszczeń higieniczno sanitarnych powinien odpowiadać wymaganiom przepisów techniczno-budowlanych i dotyczących ochrony p. poż.
Szyby w oknach oraz inne przedmioty i powierzchnie szklane, znajdujące
się w pomieszczeniach pracy, narażone na uszkodzenia w związku z rodzajem prowadzonych
prac, powinny być od strony, po której mogą znajdować się ludzie, osłonięte
siatką zabezpieczającą przed odłamkami szkła.
POMIESZCZENIA I
URZĄDZENIA HIGIENICZNO SANITARNE:
Pomieszczenia higieniczno sanitarne powinny znajdować się w budynku w którym odbywa się praca, albo w budynku połączonym z nim obudowanym przejściem, które w przypadku przechodzenia z ogrzewanych pomieszczeń pracy powinno być również ogrzewane.
Wysokość pomieszczeń nie powinna być w świetle mniejsza niż 2,5 m. Dopuszcza się zmniejszenie wysokości pomieszczeń do 2,2 m w świetle – w przypadku usytuowania ich w suterenie, w piwnicy lub na poddaszu.
Podłoga oraz ściany pomieszczeń higieniczno sanitarnych powinny być tak wykonane, aby możliwe było łatwe utrzymanie czystości w tych pomieszczeniach. Ściany do wysokości co najmniej 2 m powinny być pokryte materiałami gładkimi, nienasiąkliwymi i odpornymi na działanie wilgoci.
Szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami i ustępy powinny być
urządzone oddzielnie dla kobiet i mężczyzn.
SZATNIE:
Szatnie mogą być urządzone w suterenach lub piwnicach, pod warunkiem zastosowania odpowiedniej izolacji ścian zewnętrznych i podłóg zabezpieczającej pomieszczenia przed wilgocią i nadmiernymi stratami ciepła oraz zapewnienia warunków ewakuacji ludzi z tych pomieszczeń.
Szatnie powinny być urządzone w oddzielnych lub wydzielonych pomieszczeniach, powinny być one suche i w miarę możliwości oświetlone światłem dziennym. W szatniach powinny być zapewnione miejsca siedzące dla co najmniej 50 % zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. Szerokość przejścia między dwoma rzędami szaf oraz głównych przejść komunikacyjnych powinna być nie mniejsza niż 1,5 m. Szerokość przejść między rzędami szaf a ścianą powinna być nie mniejsza niż 1,1 m.
W szatniach należy zapewnić przynajmniej czterokrotną wymianę powietrza
na godzinę, a w szatniach wyposażonych w okna otwierane przeznaczonych dla nie
więcej niż dziesięciu pracowników wymiana powietrza nie może być mniejsza niż
dwukrotna na godzinę.
Szatnie dzieli się na:
W skład zespołu szatni powinny wchodzić umywalnie łatwo dostępne i
zapewniające bezkolizyjny ruch pracowników już umytych i przebranych w odzież
własną. Do umywalek powinna być doprowadzona woda bieżąca.
Na każdych trzydziestu mężczyzn lub na każde dwadzieścia kobiet jednocześnie zatrudnionych przy pracach biurowych lub w warunkach zbliżonych do tych prac przypadać powinna co najmniej jedna umywalka.
Na każdych dziesięciu pracowników najliczniejszej zmiany powinna w
umywalni przypadać co najmniej jedna umywalka indywidualna a przy pracach
brudzących i w kontakcie z substancjami szkodliwymi lub zakaźnymi – co najmniej
jedna umywalka na każdych pięciu pracowników – lecz nie mniej niż jedna przy
mniejszej liczbie zatrudnionych.
W pomieszczeniach umywalni należy zapewnić co najmniej dwukrotną wymianę powietrza w ciągu godziny, natomiast w pomieszczeniach z natryskami wymiana ta nie powinna być mniejsza niż pięciokrotna w ciągu godziny.
Temperatura wody ciepłej doprowadzonej do umywalek, natrysków i brodzików
przy stosowaniu centralnej regulacji lub zbiorowego mieszania wody powinna
wynosić od 35 do 40°C, a w przypadku indywidualnego mieszania wody od 50 do
60°C.
Ustępy powinny być zlokalizowane w odległości nie większej niż 75 m od
stanowiska pracy. Odległość ta może być większa jedynie dla pracowników
pracujących stale na otwartej przestrzeni, lecz nie powinna przekraczać 125 m
od najdalszego stanowiska pracy.
Ustępy powinny mieć wejściowe pomieszczenie izolujące wyposażone w umywalki z dopływem ciepłej i zimnej wody w ilości jedna umywalka na trzy miski ustępowe lub pisuary, lecz nie mniej niż jedna umywalka.
W budynkach ustępy powinny być urządzone na każdej kondygnacji. Jeżeli
na kondygnacji pracuje mniej niż 10 osób ustępy mogą znajdować się nie dalej
niż na sąsiedniej kondygnacji.
W pomieszczeniach ustępów należy zapewnić wymianę powietrza w ilości nie mniejszej niż 50 m3 na godzinę na jedną miskę ustępową i 25 m3 na jeden pisuar.
Zainstalowane w ustępach miski ustępowe i pisuary powinny być spłukiwane bieżącą wodą oraz podłączone do kanalizacji.
Na każdych 30 mężczyzn zatrudnionych
na jednej zmianie powinna przypadać co najmniej jedna miska ustępowa i
jeden pisuar, lecz nie mniej niż jedna miska i jeden pisuar przy mniejszej liczbie
zatrudnionych.
Na każde 20 kobiet zatrudnionych na jednej zmianie powinna przypadać
jedna miska ustępowa, lecz nie mniej niż jedna miska przy mniejszej liczbie
zatrudnionych.
Pracodawca zatrudniający powyżej 20 pracowników na jednej zmianie
powinien zapewnić pracownikom pomieszczenie do spożywania, zwane dalej
“jadalnią”.
W jadalni należy umieścić w widocznych miejscach napisy lub znaki informujące o zakazie palenia tytoniu.
Ustala się następujące typy jadalni:
W pomieszczeniu jadalni typu I powinno przypadać co najmniej 1,1 m2 powierzchni na każdego z pracowników jednocześnie spożywających posiłek. Powierzchnia jadalni nie powinna być mniejsza niż 8 m2.
Jadalnia typu II powinna składać się z dwóch części:
Jadalnia typ III powinna odpowiadać wymaganiom określonym dla jadalni
typu II oraz powinna posiadać węzeł sanitarny dla konsumentów i węzeł sanitarny
z szatnią dla pracowników obsługi.
W zakładzie pracy zatrudniającym od 20 do 200 kobiet w jednym budynku powinna być urządzona w umywalni dla kobiet kabina higieny osobistej wyposażona w bidet, umywalkę z ciepłą bieżącą wodą i miskę ustępową. Na każde następne 200 kobiet należy urządzić dodatkową kabinę. Powierzchnia kabiny, nie może być mniejsza niż 2,4 m2. Powierzchnia pomieszczenia nie może być mniejsza niż 8 m2.
W pomieszczeniach higieny osobistej kobiet należy zapewnić przynajmniej dwukrotną wymianę powietrza w ciągu godziny.
W zakładzie pracy zatrudniającym na
jedną zmianę więcej niż 20 kobiet w jednym budynku należy urządzić
pomieszczenie z miejscami do wypoczynku w pozycji leżącej dla kobiet w ciąży i
karmiących matek, przyjmując co najmniej jedno miejsce na każdych 300 kobiet
zatrudnionych na jednej zmianie, lecz nie mniej niż jedno miejsce.
Palenie tytoniu w zakładach pracy jest dozwolone wyłącznie w odpowiednio przystosowanych pomieszczeniach (palarniach) lub innych wyodrębnionych miejscach wyposażonych w dostateczną ilość popielniczek. Palarnie lub miejsca przeznaczone do palenia tytoniu powinny być usytuowane w sposób nie narażający osób niepalących na wdychanie dymu tytoniowego.
W palarni powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni podłogi na każdego pracownika najliczniejszej zmiany z tym jednak, że powierzchnia poszczególnych pomieszczeń przeznaczonych na palarnie nie powinna być mniejsza niż 8 m2. W palarni należy zapewnić przynajmniej 10 krotną wymianę powietrza w ciągu godziny.