Metoda monolityczna wykorzystuje model monolityczny VMI_M, umożliwiający równoczesne planowanie zarówno produkcji jak i dystrybucji.
Metoda tradycyjna wykorzystuje modele VMI_D i VMI_D_P, umożliwiające zaplanowanie najpierw dystrybucji (VMI_D), a następnie produkcji (VMI_D_P). Terminy dostaw i rodzaje wysyłanych samochodów, wyznaczane są w pierwszym modelu i stanowią instrukcję dla drugiego modelu.
Metoda sekwencyjna wykorzystuje modele VMI_P i VMI_P_D, umożliwiające zaplanowanie najpierw produkcji (VMI_P), a następnie dystrybucji (VMI_P_D). Terminy przezbrojeń i gotowość maszyny, wyznaczane są w pierwszym modelu i stanowią instrukcję dla drugiego modelu.
Metody tradycyjna i sekwencyjna stanowią przykład dekompozycji jednego złożonego zadania, przedstawionego w modelu monolitycznym, na kilka mniejszych, w celu uproszczenia zadania planowania. Zmienne binarne wyznaczane w pierwszym modelu danej metody stanowią instrukcję dla drugiego modelu, tzn. są w tym drugim modelu parametrami (danymi) i nie ulegają zmianom.
Szczegółowy opis tych modeli i metod znaleźć można w monografii w rozdziale 6.2. Jest jedna istotna różnica. Modele w monografii jako instrukcje traktują nie tylko zmienne binarne, ale też i ciągłe, np. wielkość dostaw lub produkcji. Tak pojmowana metoda tradycyjna jest dość wiernym odzwierciedleni tradycyjnych metod planowania, tzn. poszczególne plany mogą wyznaczać niezależni decydenci. Prezentowane tu modele wymagają by wszystkie decyzje były podejmowane przez tego samego decydenta.