Następnego dnia po słynnej wyprawie w góry mamy zaplanowany inny rodzaj aktywności turystycznej - zwiedzanie. Jedziemy do Alba Iulia i do Sibiu. Między Rimetea a Aiud przejeżdżamy przez Lisi Wąwóz, którego ściany wznoszą się na około 400 metrów. Trudno to pokazać, nawet przy pomocy Zochy wygonionej na pagórek w celu stworzenia punktu odniesienia. Ja, po upewnieniu się że nie będzie problemów, ubrałem się w koszulkę z Torocka. Wąwóz i okolice stanowią rezerwat przyrody.

W okolicy Aiud jest robiona kanalizacja i droga przypomina nasze, "polskie drogi" pełne wybojów. Autokar kiwa się jak statek na falach, ale jakoś przejeżdżamy. Pomiędzy polami zbóż i słonecznika dojeżdżamy do Alba Iulia.

Jest to jedno z najważniejszych miast Siedmiogrodu. W czasach starożytnych było to centrum Dacji. Gdy Dacja stała się częścią imperium rzymskiego, miasto zwane wówczas Apulum, zostało stolicą Dacji Apulensis. Stacjonował tu XIII Legion rzymski.

W czasie najazdu plemion ze wschodu, Rzymianie cofnęli się za Dunaj, ale fortyfikacje zostały i dalej służyły celom obronnym. W IX wieku miasto było znane jako Belgrad (biała twierdza) i było stolicą księstwa. Po chrzcie Węgier ustanowiono tu stolicę biskupstwa Siedmiogrodu. Wtedy też zbudowano pierwszą katedrę. W 1442 roku Jan Hunyady, wojewoda siedmiogrodzki, wykorzystał cytadelę do przygotowań do głównej bitwy z Turkami. Katedra została rozbudowana za jego czasów i stała się miejscem jego pochówku. Alba Iulia stała się stolicą Siedmiogrodu w 1541 roku, za czasów Jana Zápolyi oraz Izabeli Jagiellonki - córki Bony, siostry Zygmunta Augusta, która też jest pochowana w katedrze. Największy rozwój twierdzy nastąpił w XVII wieku, za panowania cesarza Karola VI (stąd nazwa Alba Carolina) w latach 1715-1738. Obecnie miasto jest stolicą okręgu Alba.

Mury obronne Alba Carolina zachowały się prawie w całości, a wewnątrz nich mieści się spory kawałek miasta - dwie katedry, uniwersytet, biblioteka... Długim mostem przechodzimy przez fosę. Na dole trwają prace - odkrywana i remontowana jest ta część murów, która została zasypana w czasie budowy cerkwi w latach 20tych XXwieku. Teraz wszystko jest odnawiane, gdyż za kilka lat Alba Iulia ma być europejską stolicą kultury.

Przez budynek z bramą (jest tam obsługa ruchu turystycznego) przechodzimy na plac przed katedrą katolicką. Za arkadami widać zabudowania cerkwi - katedry prawosławnej.

Katedra katolicka św. Michała została zbudowana w XIII wieku w stylu późnoromańskim z elementami gotyku. Trójnawowa bazylika wygląda trochę nieproporcjonalnie, gdyż nigdy nie wybudowano drugiej wieży.
We wnętrzu, w nawie po prawej stronie znajdują się sarkofagi rodu Hunyadych - wojewody siedmiogrodzkiego Jana Hunyadyego, jego młodszego brata Jana Młodszego i syna wojewody Laszlo (Władysława). sarkofagi zostały uszkodzone przez wojska polskie w czasie kampanii odwetowej po potopie szwedzkim, gdyż Siedmiogród trzymał stronę Karola Gustawa.

W kaplicy królewskiej, w nawie po lewej stronie są pochowani książęta siedmiogrodzcy, w tym syn Izabeli Jagiellonki - Jan Zygmunt Zapolyia, a sarkofag samej Anny Jagiellonki jest obok, tak trochę wciśnięty w kąt.

Przechodzimy do katedry prawosławnej. Została ona zbudowana w XX wieku na jedną uroczystość - koronację Ferdynanda I na króla Rumunii. Katedra wygląda rzeczywiście jakby dopiero co była oddana pod klucz. Ale nie jest pusta - w czasie naszego zwiedzania bez przerwy byli tam modlący się Rumuni.

Michał Waleczny jest dla Rumunów ważną postacią. Ten wojewoda Wołoszczyzny został władcą Siedmiogrodu w 1599 roku. W 1600 roku przejął kontrolę nad Mołdawią i rządził tymi trzema krajami do swojej śmierci w 1601 roku. Był to jeden z argumentów za "zjednoczeniem" Rumunii w latach 20-tych XX wieku. Popiersia parlamentarzystów - grupy inicjatywnej zjednoczenia Rumunii z 1 grudnia 1918 stoją przed Uniwersytetem (tego samego imienia), naprzeciw pomnika Michała.

Na Starówce w wielu miejscach poustawiane są naturalnej wielkości rzeźby strażników, żołnierzy, dworzan i zwykłych ludzi co my i inni skwapliwie wykorzystujemy do fotografii.

Do autokaru idziemy dalszą drogą, przez dawną fosę. Podziwiamy te wszystkie bastiony, półbastiony, mury kurtynowe i jak tam się jeszcze zwą te wszystkie ceglane cuda.