Jakob Anton Schneiderfranken znany pod literackim pseudonimem Bô Yin Râ urodziła się 25 listopada 1876 roku w zachodniej Bawarii.
Jego rodzina była niezamożna i bardzo konserwatywna, a ojciec podobno czytał tylko te książki, które wskazywał Kościół jako niezagrażające wierze. Schneiderfranken szybko musiał wspomóc rodzinę w utrzymaniu (podjął naukę rzemiosła) pracując jako ślusarz i tokarz. Pochodzenie nie przeszkodziło w jego dalszej edukacji, gdyż w wieku 16 lat został przyjęty do frankfurckiego Instytutu Sztuki, a w dalszych latach otrzymał staż u prominentnego malarza, jakim był wówczas Hans Thoma. Schneiderfranken studiował w Wiedniu, następnie w Monachium, Paryżu, a także w Berlinie. W 1903 poślubił swoją pierwszą żonę (umarła w 1915 na cukrzycę). W latach 1909-12 jego studio znajdowało się w Monachium i to tam miał po raz pierwszy spotkać swojego duchowego przewodnika, którego odnalazł ponownie w Grecji. W Atenach, do których podróżował w latach 1912-13, napisał swój pierwszy tekst – Światło z Himavatu. Tekst ten podpisał inicjałami BYR, pochodzącymi od przybranego imienia, które miał otrzymać od mistrzów Białego Bractwa – Bo Yin Râ. W 1916 został powołany do wojska, ostatecznie przeniesiono go do Zgorzelca (ówczesne Görlitz), gdzie pełnił służbę jako tłumacz dla greckich jeńców. Tam w 1918 roku wziął ślub z Heleną Hoffmanową, która miała już dwójkę dzieci, urodziła się również ich córka Devadatti (1919 r.). W 1920 roku J.A.S. założył w Zgorzelcu Towarzystwo Jakoba Boehmego. W tym czasie zaczął publikować jako Bo Yin Râ, a przedmowę do pierwszej książki z serii „Hortus conclusus”, którą jest „Księga o Żywym Bogu” – napisał Gustav Meyrink. W 1923 J.A.S. wyjechał z Niemiec, by osiąść na stałe w Szwajcarii. Zmarł w 14 lutego 1943 w Massagno. W 1974 trzy córki wraz z żoną założyły Bo Yin Râ Stiftung, która po dziś dzień opiekuje się spuścizną po Schneiderfrankenie jak i Willą Gladiola w Massagno-Lugano.
Na Śląsku Cieszyńskim koncepcje Bo Yin Râ cieszyły się wielkim zainteresowaniem, a jego obraz Jezusa z Nazaretu należał do najpopularniejszych wizerunków.
Dzięki Tomaszowi Ogiermanowi Mańskiemu już po II wojnie światowej powstały liczne tłumaczenia dzieł Bo Yin Râ. Z tego względu jego twórczość należy uznać za jedną z najistotniejszych inspiracji alternatywnej duchowości regionu.