Untitled Document

Zagospodarowanie terenów i budowli związanych z inżynierią i przemysłem, w tym wydobywczym, staje się jednym z istotnych zadań w ramach porządkowania krajobrazu i poszukiwania nowych funkcji dla obiektów i zespołów w fazie poeksploatacyjnej. Szczególne miejsce zajmują w tej tematyce wyrobiska powstałe w wyniku pozyskiwania surowców mineralnych. Jedną z ich cech charakterystycznych jest znaczny stopień ingerencji w krajobraz powodujący zmiany utrudniające przywrócenie stanu pierwotnego, ale tworzące też nowe wartości krajobrazowe.

Położenie wyrobisk w strefach podmiejskich, a nieraz bezpośrednio wewnątrz tkanki współczesnych miast i równocześnie ich dotychczasowy status - jako miejsc niedostępnych i niebezpiecznych - skłania do poszukiwań modelowych rozwiązań, pozwalających na właściwą sukcesję funkcji - od przemysłowej po rekreacyjną lub inną potrzebną społeczności.

Obiektywna atrakcyjność takich miejsc oraz dobre przykłady ich adaptacji w tym parkowej (znane od ponad stu lat), a także czas podejmowania wiążących decyzji przestrzennych co do ich przyszłości uzasadniają starania o zorganizowanie pierwszej, interdyscyplinarnej konferencji naukowej, łączącej problematykę nauk górniczych, zagadnień rekultywacji oraz architektury krajobrazu.

TEMATYKA KONFERENCJI OBEJMOWAĆ BĘDZIE NASTĘPUJĄCE PROBLEMY:

Ø zabezpieczanie, rekultywacja i adaptacja wyrobisk poeksploatacyjnych z uwzględnieniem:

- znaczenia dla krajobrazu miast i stref podmiejskich,

- zachowania tożsamości miejsc,

- istniejących i potencjalnych wartości ekologicznych, predyspozycji rekreacyjnych,

Ø uwarunkowania prawne i ekonomiczne procesu rekultywacji i adaptacji wyrobisk poeksploatacyjnych,

Ø zagadnienia techniczne i technologiczne eksploatacji surowców mineralnych w kontekście możliwości przyszłej rekultywacji i zagospodarowania,

Ø poszukiwanie nowych funkcji dla wyrobisk w fazie poeksploatacynej,

Ø zagadnienia kompozycyjne w projektowaniu zagospodarowania nieczynnych wyrobisk.