W czasie dotychczasowych prac terenowych nagromadzono dużą ilość materiałów obserwacyjnych, pomiarów i próbek, które wymagają opracowania i opublikowania. Konieczne jest szersze niż dotychczas publikowanie w prestiżowych czasopismach za granicą. Będą podejmowane kolejne próby wciągania do współpracy geologów i ekologów peruwiańskich oraz wspólnego publikowania. To w rękach elit peruwiańskich spoczywa los własnych terenów poddanych presji inwestycyjnej. Elity te znają najlepiej uwarunkowania polityczne i prawne gospodarki przestrzennej i ochrony przyrody we własnym państwie, a my możemy im tylko doradzać i pomagać w sferze naukowej i organizacyjnej. Kolejne wyjazdy celem badań terenowych poprzedzających powołanie parku narodowego powinny mieć raczej charakter uzupełniający i służyć do wyjaśnienia wyraźnie zarysowanych problemów. Nadszedł czas na opracowania laboratoryjne, podsumowanie wyników i prezentowanie ich na konferencjach międzynarodowych.
Wydaje się, że działalność Polskiej Wyprawy Naukowej do Peru otwiera drogę do eksportu polskiej myśli geologicznej, a w ślad za nią techniki górniczej, dostarczając niezbędnego i aktualnego przykładu prac w trudno dostępnym terenie. Peru i inne kraje Ameryki Łacińskiej są areną badań i odkryć, bacznie obserwowaną i inwestowaną przez międzynarodowe kompanie geologiczno-górnicze.