Obszar badań obejmuje około 10000 km². Położony jest w Kordylierze Zachodniej Andów Peruwiańskich i na skraju wyżyny Altiplano. Na obszarze tym wysokości bezwzględne wahają się od 800 do blisko 6300 m n.p.m. Oś morfologiczną obszaru tworzy rzeka Colca, której dno na północnym wschodzie znajduje się na wysokości 3800 m n.p.m., a przy połączeniu z Rio Andamayo na południowym zachodzie i utworzeniu wspólnie z nią Rio Majes – na wysokości 900 m n.p.m. W odległości 40 km od tego połączenia na NNW znajduje się szczyt wygasłego wulkanu Coropuna (6425), a po drugiej stronie rzeki Colca, 60 km na wschód, szczyt wygasłego wulkanu Ampato (6288). Szczyty powyżej 5300 m n.p.m. pokryte są z reguły wiecznym śniegiem.

Klimat badanego terenu jest suchy; suma opadów rocznych na wysokości około 3600 m wynosi w Chivay i Andagua średnio 380 mm, a ewapotranspirację potencjalną na tej wysokości ocenia się na 700-1700 mm rocznie (EGASA 2008). Opady przypadają w większości na okres grudzień-marzec. Temperatura średnia roku wynosi 18°C na wysokości 1500 m i 3°C na wysokości 4500 m n.p.m. Suchość powietrza i brak zachmurzenia powodują duże wahania temperatur w ciągu doby, które w sezonie prac terenowych wyprawy (lipiec) wynoszą 20-25°C. Służba meteorologiczno-hydrologiczna wskazuje, że w ostatniej dekadzie nastąpił wzrost amplitudy wahań dobowych temperatury i deficytu wilgotności gleby (SENAMHI 2010). Zwraca też uwagę na duże różnice opadów w poszczególnych latach, które różnią się nawet ośmiokrotnie. Monitoring klimatu na omawianym terenie prowadzony jest dopiero od roku 1964 w rzadkiej sieci stacji, dlatego dane z wcześniejszych publikacji są mało reprezentatywne.

Duża rozpiętość pionowa terenu badań skutkuje wielkim zróżnicowaniem warunków ekologicznych. Spośród 8 regionów przyrodniczych wyróżnionych przez Pulgara (1981) na terenie Peru (1,2 mln km²) na terenie badań znajduje się aż 5. Pokrywa roślinna zależy od lokalnej dostępności wody, a wobec rzadkiej sieci rzek, jezior i nielicznych źródeł oraz szybkiej erozji na stokach górskich, skały podłoża są łatwo dostępne do obserwacji geologicznych. Gospodarka skąpymi zasobami wody decyduje o możliwościach rozwoju omawianego regionu. Granica klimatyczna upraw leży na wysokości 3600-3700 m n.p.m.

Omawiany region zamieszkuje około 38 000 osób, co przekłada się na średnią gęstość zaludnienia poniżej 4 os./km². Pod względem administracyjnym należy do departamentu Arequipa, jednego z 24 regionów w Peru, odpowiadających rangą naszym województwom, oraz prowincji Caylloma i Castilla. Gminy leżące nad Rio Colca utworzyły autonomiczny związek pod nazwą Autocolca, który wprowadził opłaty turystyczne za wstęp na teren cieszący się dużą popularnością, odwiedzany przez ponad 150 000 turystów rocznie. Północna część badanego obszaru została objęta koncesjami górniczymi; znajduje się tam kilka kopalń rud złota i srebra. W południowej części wykonano kanał i tunele wodne wielkiego projektu irygacyjnego Majes-Siguas. Zamierza się wykorzystać rekordowy spadek kilku strumieni budując na nich zapory i hydroelektrownie.

Pomimo wysokogórskiego terenu i wielkiej przeszkody, którą tworzy kanion Rio Colca, w ostatnich latach rozwija się sieć dróg i niemal wszystkie gminy (distritos) mają już połączenia autobusowe.

Teren został wstępnie rozpoznany pod względem geologicznym. Jest pokryty regionalnym zdjęciem w skali 1:100 000, a na terenie wielu koncesji górniczych wykonano zdjęcia szczegółowe. Z powodu zróżnicowanego zespołu wykonawców, braku instrukcji ujednolicającej metodykę oraz różnego zaawansowania badań w czasie wykonywania mapy treść poszczególnych arkuszy nie jest dobrze skorelowana. Walory przyrody żywej i zabytki archeologiczne oraz zagrożenia ich trwałości były przedmiotem publikacji peruwiańskich ale nie doprowadzono do ich formalnej ochrony.