Księżyce Marsa to dwa naturalne satelity czwartej według oddalenia od Słońca planety Układu Słonecznego. Są to obiekty skalne o nieregularnych kształtach, zryte kraterami - pozostałościami po bombardowaniu ich przez większe lub mniejsze meteoryty.

Jak się obecnie przypuszcza, nie są to księżyce w klasycznym rozumieniu, a raczej przechwycone przez siły grawitacyjne Marsa planetoidy.

Phobos, większy i bliższy planecie spośród dwóch księżyców Marsa, odkrytych w 1877 i obdarzonych nazwami: Phobos - "strach", oraz Deimos - "groza", przez amerykańskiego astronoma A. Halla (1829-1907). Średni promień orbity 9323 km, okres obiegu 7 godzin 39 min (mniejszy od okresu obrotu Marsa wokół własnej osi, przez co dla obserwatora z Marsa wschodzi na tamtejszym zachodzie, a zachodzi na wschodzie). Bryła Phobos jest w przybliżeniu elipsoidą o długościach osi równych: 27, 12 i 11 km oraz masie 11 900 mld t. Albedo wynosi 6%, powierzchnia pokryta jest pyłem, ma widoczne rysy i kratery (największy o średnicy 10 km). Średnia gęstość wynosi ok. 2 g/cm3. Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni Phobos równe jest 0,0063 m/s2. Phobos jest najprawdopodobniej przechwyconą przez Marsa planetoidą, spadnie na powierzchnię Marsa za około 100 mln lat. Phobos jest większym i bliższym powierzchni Marsa z dwóch jego księżyców: odległość od (środka) Marsa: 9378 km średnica: 22.2 km (27 x 21.6 x 18.8) masa: 1.08e16 kg Phobos jest bliżej Marsa niż jakikolwiek innych księżyc do swojej planety w Układzie Słonecznym, mniej niż 6000 km powyżej powierzchni; jest również jednym z najmniejszych księżyców w Układzie Słonecznym. W greckiej mitologii Phobos jest jednym z synów Aresa (Marsa) i Afrodyty (Wenus). "phobos" po grecku znaczy "strach" (od tego pochodzi "fobia"). Został odkryty 12 sierpnia 1877 roku przez Hall'a, sfotografowany przez Viking'a 1 w 1977. Phobos porusza się po orbicie o promieniu mniejszym od promienia orbity synchronicznej. Wschodzi na zachodzie, przebiega nieboskłon bardzo szybko i zachodzi na wschodzie, zwykle dwa razy dziennie. Jest tak blisko powierzchni, że z niektórych miejsc na Marsie nie widać go ponad horyzontem. Phobos jest skazany na zagładę, ponieważ jego orbitą przebiega tak nisko że siły pływowe spychają go w kierunku Marsa. W ciągu najbliższych 100 miliow lat rozbije się na kawałki i powstanie z niego pierścień, lub zderzy się z powierzchnią Marsa. Phobos i Deimos mogą być złożone z bogatych w węglany podobnych do skał asteroidów typu C. Ich gęstości są jednak tak małe, że nie mogą się one składać wyłącznie że skał. Bardziej prawdopodobne jest, że składają się z mieszaniny skał i lodu. Obydwa są gęsto pokryte kraterami. Rosyjski statek Phobos 2 wykrył wydzielający się w małych ilościach, ale stale, gaz. Niestety stracono Phobos'a 2 zanim mógł określić rodzaj substancji; prawdopodobnie była to woda. Najbardziej znaną cechą Phobos'a jest duży krater nazywany Stickney (panieńskie nazwisko żony A. Hall'a). Jak w wypadku krateru Herschel na Mimasie (w mniejszej skali) uderzenie, które było przyczyną powstania Stickney'a musiało niemal rozbić Phobosa. To samo uderzenie było prawdopodobnie przyczyną powstania bruzd i rys na powierzchni księżyca. Sądzi się, że Phobos i Deimos są asteroidami. wyłapanymi przez pole grawitacyjne Marsa. Pojawiają się teorie, że pochodzą one spoza Układu Słonecznego, a nie z pasa asteroidów. Pewnego dnia Phobos i Deimos mogą być użyteczne jako "stację kosmiczne" z których będziemy badać Marsa lub jako "przystanki" podczas podróży na i z Marsa; szczególnie, gdy obecność tam lodu zostanie potwierdzona.

Deimos, jeden z księżyców Marsa, drugi - licząc od powierzchni planety. Średnia odległość od Marsa 23 460 km. Wymiary: 11´12´15 km, pokryty licznymi kraterami. Jest prawdopodobnie przechwyconą przez pole grawitacyjne Marsa planetoidą. Odkryty w 1877 przez A. Halla. Deimos jest mniejszym i bardziej odległym od Marsa, spośród jego dwóch księżyców: odległość od Marsa: 23,459 km średnica: 12.6 km (15 x 12.2 x 11) masa: 1.8e15 kg Deimos jest najmniejszym znanym księżycem w Układzie Słonecznym. Po angielsku wymawia się "DEE mos" W greckiej mitologii, Deimos jest jednym z synów Aresa (Marsa) i Afrodyty (Wenus); "deimos" po grecku znaczy "groza". Został odkryty 10 sierpnia 1877 roku przez Hall'a, sfotografowany przez Viking'a 1 w 1977. Deimos i Phobos są złożone z bogatych w węgiel podobnych do skał asteroidów typu C i lodu. Obydwa są gęsto pokryte kraterami. Deimos i Phobos są prawdopodobnie asteroidami, których tory zostały zakłócone przez pole grawitacyjne Jowisza i wprowadzone na orbity, które pozwoliły Marsowi je przechwycić.