Park Krakowski istnieje od 1887 r. Na powierzchni ok. 5 ha rosną stare drzewa, znajduje się niewielka sadzawka i alejki spacerowe. Park stanowi miejsce wypoczynku dla okolicznych mieszkańców.

Leszek Ludwikowski: Kraków i okolice.
Warszawa, Wydawnictwa Sport i Turystyka 1978.

[Park] powstał jeszcze przed wytyczeniem Alei Trzech Wieszczów, przy wale kolei obwodowej. Założył go w 1885 Stanisław Rehman na wzór wiedeńskich ogrodów dla publiczności, z restauracją, kawiarnią, kręgielnią, teatrem letnim, a w zimie modną wówczas ślizgawką. Środek parku zajmował staw z łódkami, były tutaj pływania, arena kolarska oraz menażeria zwierzęca. Urządzano tutaj festyny i zabawy charakterystyczne dla epoki fin de siècle. Około 1890 powstał w parku Teatr Letni, który założył ówczesny dzierżawca parku Kryształowicz. Grywano sztuki M.Bałuckiego, W.Anczyca. W roku 1888 wystawiano tu sztukę Konstatntego Krumłowskiego Królowa Przedmieścia. Miała ogromne powodzenie, trwające zresztą do dzisiaj.

Już po pierwszej wojnie światowej w związku z rozbudową Krakowa park okrojono, niszcząc jego kompozycję i zabudowę. Uporządkowano go w przededniu drugiej wojny światowej. Z dawnego założenia pozostała jedynie sadzawka. W 1974 Związek Polskich Artystów Plastyków przekazał ku ozdobie parku abstrakcyjne rzeźby S.Borzęckiego, A.Hajdeckiego, B.Gabrysia, K.Kędzierskiego, W.Kućmy, T.Mazurka, S.Plęskowskiego, J.Sieka, J.Sękowskiego. Ta szczególna galeria na wolnym powietrzu prezentuje prace figuralne, abstrakcyjne, zrobione z metalu, betonu, kamienia, tworząc różnorodność tak formalną, jak i tematyczną.

Michał Rożek: Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa.
Warszawa-Kraków, Wydawnictwa Naukowe PWN 1993.