Sighisoara (po łacinie Castrum Sex, po polsku Segieszów) to jeden z najlepiej zachowanych średniowiecznych zespołów miejskich w Europie Środkowo-Wschodniej. Miasto odgrywało ważną strategiczną i handlową rolę na rubieżach Europy Środkowej przez kilka stuleci. Sighisoara stała się jednym z najważniejszych miast Siedmiogrodu. Książę Wołoszczyzny Vlad Diabeł (ojciec Vlada Draculi), bił tutaj monety oraz wydał pierwszy dokument zawierający rumuńską nazwę miasta Sighisoara. Miasto było też siedzibą Jerzego Rakoczego, wybranego księciem Siedmiogrodu i królem Węgier w 1629 r.W 1849 miała tu miejsce jedna z bitew w powstaniu węgierskim, w której najprawdopodobniej poległ adiutant Józefa Bema, węgierski poeta Sándor Petőfi.
Punktem charakterystycznym miasta jest stara Wieża Zegarowa wysoka na 64 m, wzniesiona w 1556 roku. Dziś mieści się w niej Muzeum Historyczne. Kościół na Wzgórzu , stojący na szczycie Wzgórza Szkolnego (429 m n.p.m.) jest najcenniejszą budowlą Sighisoary. Początkowo katolicki, kościół uzyskał wezwanie św. Mikołaja, aby po przejściu mieszkańców na luteranizm (1547 r.) stać się ich kościołem parafialnym. Prowadzące na Wzgórze Szkolne, zadaszone Schody Szkolne , wybudowane w 1662 r., liczyły pierwotnie 300 stopni. Później zostały przebudowane i dziś liczą 175 stopni. Służyć miały uczniom i nauczycielom w czasie niepogody, szczególnie zimą, jako bezpieczna droga do położonej na górze szkoły. Naprzeciw wyjścia ze schodów znajduje się budynek starej szkoły, wzniesiony w 1619 r. Po lewej stronie natomiast widać budynek nowej szkoły - Gimnazjum Josepha Haltricha, postawiony w latach 1792-1817 i przebudowany w 1901 r.
Po drodze do Brasova czekała nas wizyta w jeszcze jednym obiekcie z listy UNESCO - wiosce Viscri. Oddalona od głównych szlaków wioska słynie nie tylko z kościoła warownego i oryginalnej saskiej zabudowy, ale też z posiadłości brytyjskiego księcia Karola.