Od początku mojej pracy naukowej interesowałem się transportem elektronów w metalach i ich stopach. Pasjonowała mnie raczej teoria i obliczenia, ale chętnie współpracowałem też z kolegami eksperymentatorami. Zacząłem od magnetooporu w cienkich warstwach magnetycznych, następnie zająłem się wpływem uporządkowania na opór elektryczny stopów (tego dotyczyła moja praca doktorska), potem zainteresowałem się przewodnictwem elektrycznym substancji całkowicie nieuporządkowanych czyli materiałów amorficznych (tego dotyczyła moja praca habilitacyjna). Kontynuuję tę tematykę, ale ostatnio coraz bardziej interesuje mnie problematyka transportu elektronowego w nanostrukturach (są to układy fizyczne, których przynajmniej jeden rozmiar jest bardzo mały, a jego wielkość nie przekracza 100 nm). Jak ważny jest to problem świadczy fakt, że jest to jeden z priorytetów 7 Programu Ramowego Unii Europejskiej.

W ostatnich latach równolegle zajmowałem się też problemem wodoru w metalach.  Jest to również ważne zagadnienie ze względu na możliwość wykorzystania wodoru jako alternatywnego nośnika energii, a niektóre metale potrafią zmagazynować bardzo duże ilości wodoru.  Przy poszukiwaniu optymalnych rozwiązań technicznych pojawia się wiele ciekawych problemów fizycznych, ponieważ wodór w istotny sposób modyfikuje właściwości fizyczne metali.