Differences

This shows you the differences between two versions of the page.

--- dydaktyka:cprog:2016:arrays-adv [2016/12/12 11:51]
pkleczek [Zadania]
+++ — (current)
@@ Line 1: / Line 1: @@
-~~NOTRANS~~
-====== Tablice – zaawansowane ======
-===== Tablice wielowymiarowe =====
-==== Deklarowanie ====
-Uogólniona deklaracja tablicy wielowymiarowej:
-<code>
-typ_danych nazwa_tablicy[rozmiar_1][rozmiar_2]...[rozmiar_n];
-</code>
-na przykładzie dwuwymiarowym:
-<code>
-typ_danych nazwa_tablicy[ilosc_wierszy][ilosc_kolumn];
-</code>
-Przykład:
-<code c>
-int tab[8][3]; // tablica o osmiu wierszach i trzech kolumnach, wartosci typu calkowitego
-</code>
-Komputer przechowuje w pamięci taką tablicę dwuwymiarową liniowo, jako kilka następujących po sobie tablic jednowymiarowych.
-==== Definiowanie ====
-Tablicę wielowymiarową można zdefiniować na dwa sposoby:
-  * używając "zagnieżdżonych" klamer (pierwszy zestaw -> piewszy rząd, drugi zestaw -> drugi rząd itd.)
-  * stosując "płaską" definicją -- wszystkie wartości znajdują się w jednych klamrach, przypisywane są do kolejnych elementów wierszami (najpierw całkowicie zapełniany jest pierwszy wiersz, potem drugi itd.)
-Przykład sposobu z "zagnieżdżaniem" klamer:
-<code c>
-int tab[2][3] = {
-        {3, 2, 6},
-        {5, 1, 9}
-    };
-</code>
-Przykład sposobu "płaskiego":
-<code c>
-int tab[2][3] = {3, 2, 6, 5, 1, 9};  // zdecydowanie mniej czytelne,
-                                     // w miare mozliwosci unikac!
-</code>
-==== Dostęp do elementów ====
-Podobnie jak w przypadku tablicy jednowymiarowej, dostęp uzyskuje się przez podanie w nawiasach kwadratowych numerów pozycji dla kolejnych wymiarów. \\
-Dla przypadku dwuwymiarowego, podaje się najpierw numer wiersza, a potem numer kolumny.
-Przykład:
-<code c>
-int tab[3][2];
-tab[2][0] = 5;  // przypisz wartosc elementowi w 3. wierszu w 1. kolumnie
-</code>
-Poniższy rysunek pomoże Ci załapać tę zasadę:\\
-{{:dydaktyka:cprog:2015:2d-array_indexing.png?nolink|}}
-==== Zadania ====
-=== Zadanie SUM2D ===
-Zadeklaruj tablicę dwuwymiarową $A_{N \times M}$. Przypisz do każdego z jej elementów $a(i,j)$ wartość $i + 2 \cdot j$, gdzie $i$ -- numer wiersza, a $j$ -- numer kolumny. Oblicz sumę elementów leżących w co drugim wierszu, zaczynając od pierwszego wiersza.
-//Wskazówka 1: Użyj zagnieżdżonych pętli ''for'' zarówno do inicjalizacji elementów tablicy, jak i do obliczenia sumy elementów.// \\
-//Wskazówka 2: Zastosuj osobny zestaw pętli dla inicjalizacji i osobny dla sumowania.//
-===== Tablice bezwymiarowe =====
-Różnica w tworzeniu tablic "bezwymiarowych" w przypadku tablicy o wymiarze większym niż 1 jest następująca:
-:!: Kompilator jest w stanie obliczyć tylko jeden wymiar tablicy -- pierwszy od lewej. Pozostałe wymiary muszą zostać określone przez programistę:
-<code c>
-int tab[][2] = {{1,2}, {3,4}, {5,6}};  // OK
-int tab[][] = {{1,2}, {3,4}};  // blad
-</code>
-===== Jak "elastycznie" określać rozmiar tablicy? – Derektywa #define =====
-Jak wspomniano w poprzednim laboratorium o tablicach, standard ANSI C __nie pozwala__ na używanie zmiennych bądź stałych do określania rozmiaru tablicy podczas deklaracji:
-<code c>
-int n = 3;
-int tab[n];  // blad
-</code>
-<code c>
-const int n = 3;
-int tab[n];  // blad
-</code>
-:!: Oznacza to więc, że **nie ma możliwości utworzenia (__statycznie__) tablicy o rozmiarze zadanym przez użytkownika**! -- Nie pobieraj od użytkownika rozmiaru tablicy.\\
-Można to zrobić korzystając z dynamicznej alokacji pamięci, ale to temat na jedno z ostatnich laboratoriów...
-Z pomocą przychodzą //stałe symboliczne//.
-Stałą symboliczną tworzy się z użyciem //derektywy preprocesora// ''#define'', na przykład:
-<code c>
-#define N   3
-</code>
-Preprocesor to program uruchamiany przed właściwą kompilacją (stąd jego nazwa: __pre__procesor), a zajmuje się on m.in. dołączaniem plików nagłówkowych (poprzez znaną Ci derektywę ''#include''). Derektywa ''#define'' mówi "zamień w __tekście__ programu ciąg znaków po lewej stronie na ciąg znaków po prawej stronie". W tym przypadku -- ciąg znaków ''N'' na ciąg znaków ''3''. \\
-Zatem po tym, jak preprocesor skończy swoją robotę, kod
-<code c>
-#define N   3
-...
-int tab[N];
-</code>
-wygląda następująco (to widzi kompilator):
-<code c>
-int tab[3];
-</code>
-Preprocesor działa więc momentami jak cenzor, którzy przed dostarczeniem listu do adresata zmienia to i owo -- coś wykreśla, coś dodaje... ;-)
-Derektywy ''#define'' umieszcza się na początku kodu programu, zaraz pod derektywami ''#include''.
-Można tworzyć wiele stałych symbolicznych -- każdą w osobnej linii programu:
-<code c>
-#define R   3
-#define C   3
-</code>
-Taki mechanizm jest przydatny właśnie podczas tworzenia wielowymiarowych tablic, szczególnie w przypadku gdy jeden z wymiarów ma być określony automatycznie.
-:!: Stosuj stałe symboliczne (bądź ilość elementów obliczoną z użyciem ''sizeof'') wszędzie tam, gdzie normalnie powinien występować rozmiar tablicy (tj. dany jej wymiar) -- w deklaracjach, w pętlach ''for'' itd.
-===== Łańcuchy znaków =====
-Język C nie posiada specjalnego typu łańcuchowego. Zamiast tego, łańcuchy przechowywane są w tablicach elementów typu ''char''. Kolejne znaki, z których składa się łańcuch, znajdują się w kolejnych komórkach pamięci, a na ich końcu znajduje się **znak zerowy** (//null character//).
-Znak zerowy nie jest cyfrą zero, tylko znakiem niedrukowanym o kodzie ASCII równym 0. Łańcuchy w języku C są przechowywane razem z tym znakiem. Oznacza to, że tablica musi mieć długość przynajmniej o jedną komórkę większą niż długość zapisanego w niej łańcucha. \\
-Literał znaku zerowego to ''%%'\0'%%''.
-Przykład -- łańcuch znaków ''%%"Hello"%%'': \\
-{{:dydaktyka:cprog:2015:string.png?nolink|}}
-:!: Znaki cudzysłowu nie są częścią łańcucha. Informują one jedynie kompilator, że to, co znajduje się pomiędzy nimi, jest łańcuchem -- podobnie jak apostrofy sygnalizują stałą znakową.
-==== Wyświetlanie i wczytywanie ====
-Do wyświetlania łańcuchów znaków służy specyfikator konwersji ''%s'':
-<code c>
-printf("Miasto: %s\n", "Krakow");
-</code>
-Do wczytywania łańcuchów znaków najwygodniej wykorzystać funkcję [[http://www.cplusplus.com/reference/cstdio/gets/?kw=gets|gets()]], która odczytuje znaki do momentu napotkania znaku końca linii (ENTER) i zapisuje je jako łańcuch w tablicy znaków -- sam znak końca linii nie jest kopiowany. Funkcja automatycznie dołącza do wczytanych znaków znak zerowy, tworząc tym samym łańcuch znaków.
-<code c>
-char imie[15];
-printf("Podaj swoje imie: ");
-gets(imie);
-</code>
-Oczywiście możesz też użyć funkcji ''scanf()'' ze specyfikatorem konwersji ''%s'':
-<code c>
-char imie[15];
-printf("Podaj swoje imie: ");
-scanf("%s", imie);  // `imie` to tablica, a nazwa tablicy to rownoczesnie ADRES jej
-                    // pierwszego elementu - nie trzeba zatem dodawac '&' przed nazwa tablicy
-</code>
-:!: Pamiętaj, żeby wczytywać znaki do wystarczająco dużej tablicy (aby zmieściły się wszystkie znaki i jeszcze znak zerowy)!
-==== Przydatne funkcje ====
-Do badania długości łańcucha znaków -- czyli ilości znaków faktycznie tworzących łańcuch, z pominięciem znaku zerowego -- służy funkcja [[http://www.cplusplus.com/reference/cstring/strlen/?kw=strlen|strlen()]]. \\
-Zwróć uwagę, że ''sizeof'' i ''strlen'' zwracają różne wartości dla tablicy przechowującej łańcuch znaków, gdyż łańcuch może nie zajmować całej tablicy (uruchom poniższy program):
-<code c>
-#include <stdio.h>
-#include <stdlib.h>
-#include <string.h>
-int main ()
-{
-    char str[10] = "ABC"; // lancuch zajmuje 4 elementy tablicy
-    printf("sizeof = %d , strlen = %d\n", sizeof(str), strlen(str));
-    return 0;
-}
-</code>
-Aby określić typ znaku (np. czy dany znak jest cyfrą) warto skorzystać z biblioteki [[http://www.cplusplus.com/reference/cctype/|ctype.h]].
-==== Zadania ====
-=== Zadanie IDL ===
-Napisz program, który pobiera imię i nazwisko użytkownika (używając jednego wywołania funkcji ''scanf()''), a następnie wyświetla: w pierwszym wierszu imię i nazwisko, a w drugim liczbę liter w imieniu oraz liczbę liter w nazwisku.
-Na przykład:
-<code c>
-Podaj imie i nazwisko: Jan Nowak
-Jan Nowak
-5
-</code>
-//Wskazówka: Przechowuj imię i nazwisko w osobnych tablicach.//
-=== Zadanie PAL ===
-Napisz program, który sprawdzi czy dany łańcuch znaków jest [[http://sjp.pwn.pl/sjp/palindrom;2497635.html|palindromem]].
-Na przykład ''kajak'' jest palindromem, natomiast ''rower'' już nie ;-)

Joanna Jaworek-Korjakowska

User Tools

Site Tools

Differences

Page Tools