Podumowanie

Moduł VII

Natężenie prądu elektrycznego , a gęstość prądu .

Prawa Ohma stwierdza, że stosunek napięcia przyłożonego do przewodnika do natężenia prądu przepływającego przez ten przewodnik jest stały i nie zależy ani od napięcia ani od natężenia prądu. Iloraz nazywamy oporem elektrycznym. W postaci wektorowej prawo Ohma dane jest równaniem .

Opór przewodnika z prądem zależy od jego długości l, przekroju poprzecznego S i oporu właściwego ρ, .

Wydzielana moc elektryczna .

Miarą siły elektromotorycznej SEM ogniwa jest różnica potencjałów (napięcie) na biegunach źródła prądu w warunkach, kiedy przez ogniwo nie płynie prąd (ogniwo otwarte).

Wzór wyraża prawo Ohma dla obwodu zamkniętego.

Przy znajdowaniu prądów i napięć posługujemy się prawami Kirchhoffa: 1) Algebraiczna suma natężeń prądów przepływających przez punkt rozgałęzienia (węzeł) jest równa zeru, 2) Algebraiczna suma sił elektromotorycznych i przyrostów (spadków) napięć w dowolnym obwodzie zamkniętym jest równa zeru.

Na ładunek poruszający się w jednorodnym polu magnetycznym działa siła Lorentza .

Pole magnetyczne działa na dipol magnetyczny momentem skręcającym . Wielkość μ = IS nazywamy magnetycznym momentem dipolowym.

Pole magnetyczne wytworzone przez prąd stały można obliczyć z prawa Ampera, z którego wynika , że , gdzie I jest prądem zawartym w konturze całkowania. Gdy nie jest znana symetria pola magnetycznego to wówczas do obliczeń pola korzystamy z prawa Biota-Savarta.

Pole magnetyczne wytworzone przez solenoid (cewkę) wynosi , gdzie I jest prądem płynącym przez cewkę, a n liczbą zwojów na jednostkę długości.

Równoległe przewodniki z prądem oddziałują na siebie za pośrednictwem pola magnetycznego. Przewodniki, w których prądy płyną w tych samych kierunkach przyciągają się, a te w których prądy mają kierunki przeciwne odpychają się.