•

Kraków – Przemyśl: pociąg pospieszny za 25.20 PLN (zniżka studencka).

•

Przemyśl – Suczawa: autobus rumuńskiego przewoźnika, czas przejazdu: 7:30 – 21:00 (nawet szybciej niż jest w rozkładzie, bo planowo mieliśmy być na miejscu o 22:50), mniej więcej co 3 godziny są postoje, więc nie ma groźby przepełnienia pęcherza; cena: 100 PLN, nie ma zniżek.

•

Suczawa – Vatra Dornei: pociąg przyspieszony (accelerat); trzeba koniecznie sprawdzić, z którego dworca odjeżdża dany skład, bo w Suczawie są 3 gară, znacznie od siebie oddalone, na szczęście dobrze rozwinięta komunikacja miejska pozwala do nich dotrzeć; cena: 16 RON.

•

Przypadkowo wynajęta „nyska” z Valea Vinului do Rodnej: 1 USD/os.

•

Pociąg osobowy (personal) Sângeorz-Băi – Ilva Mică: 1.70 RON.

•

Pociąg przyspieszony Ilva Mică – Cluj-Napoca: 19.70 RON.

•

Taxi w Cluj-Napoca z centrum na camping „Făget”: cena ok. 9 RON za 1 samochód (wchodzą maksymalnie 4 osoby, my wzięliśmy 2 taksówki i jechaliśmy komfortowo po 3 osoby); w drugą stronę drożej o ok. 3 RON za samochód, ponieważ taksówki trzeba zamówić.

•

Pociąg przyspieszony Cluj-Napoca – Sighişoara: 26.80 RON, przejazd trwa 3:35 h.

•

Pociąg przyspieszony Sighişoara – Oradea: nocny accelerat o 0:20, można spać spokojnie aż do 6:48, kiedy to planowo dojeżdża się na miejsce; cena: 33 RON.

•

Taxi Oradea – Borş:
Przejazd z centrum na przejście graniczne, które przekraczamy pieszo.
Cena: ok. 13 RON za 1 samochód; nie ma co żałować, bo pociąg jadący przez granicę do Biharkeresztes kosztuje ok. 15 RON, a do Püspökladány – ok. 25 RON.

•

Granica rumuńsko-węgierska Borş – Biharkeresztes: piechotą 6 km, co zajęło nam jakieś 1:30 h.

•

Pociąg osobowy Biharkeresztes – Püspökladány – Debreczyn (z przesiadką): 1004 HUF.

•

Debreczyn: piechotą do akademika, w którym spędziliśmy noc; nazajutrz tramwajem na dworzec: 150 HUF.

•

Pociąg osobowy Debreczyn – Mezőzombor – Sátoraljaújhely (z przesiadką): 1624 HUF.

•

Granica węgiersko-słowacka Sátoraljaújhely – Slovenské Nové Mesto:
Per pedes, jakieś 30 minut z dworca węgierskiego na lokalne przejście graniczne, a z niego 5 minut na dworzec słowacki.

•

Pociąg osobowy/pospieszny Slovenské Nové Mesto – Koszyce – Poprad (z przesiadką): 850 SKK (zniżka dla 5 osób) + 220 SKK (dla 1 osoby), czyli 178 SKK/os.

•

Autobus Poprad – Łysa Polana: 71 SKK.

•

Granica słowacko-polska w Łysej Polanie: piechotą w 10 minut.

•

Bus Łysa Polana – Zakopane: 6 PLN.

•

Autobus Zakopane – Kraków: 13 PLN (zniżka studencka).

•

Suczawa:
Gleba w restauracji pensjonatu „Orion” za 3 USD/os., bez luksusów i z dodatkową opłatą 2 USD za prysznic, ale za to z internetem za darmo. :)

•

Kluż-Napoka:
Camping „Făget” po 7.50 RON/os., prysznice i łazienki z ciepłą wodą przez całą dobę, niestety brak kuchni, tylko campingowa restauracja, której nie odwiedziliśmy.

•

Debreczyn:
Akademik Collegium Nagyerdaly: pani na portierni nie mówiła w żadnym obcym języku (z wyjątkiem obcego nam węgierskiego) i w zupełnie niejasny sposób naliczyła nam pieniądze za nocleg; ponieważ nie mieliśmy tyle, ile początkowo chciała, daliśmy jej wszystkie nasze forinty, zostając bez grosza przy duszy, ale pozwoliła nam za to zostać: 1400 HUF/os.
Wyczytane w przewodniku Pascala po Węgrzech informacje o campingu działającym w pobliżu debreczyńskiego campusu, okazały się nieprawdziwe, co kosztowało nas sporo sił i czasu.

•

Przełęcz pod Muntele Livada:
Bardzo miłe miejsce na biwak, obfitujące w wodę i drewno na ognisko, znaleźliśmy prawie natychmiast po wyjściu z lasu po trawersie Ouşoru.

•

Şaua Diecilor:
W pobliżu obniżenia, na którym stoi krzyż, jest źródło. W lesie pod dostatkiem drewna. Troszkę wyżej stâna niesamowicie gościnnych pasterzy z Ilva Mică, koniecznie trzeba skorzystać z ich zaproszenia na palincę, bo jak się okazało, palincă to tylko nieśmiała przygrywka do późniejszej uczty!

•

Polana w okolicy potoku Maria Mare:
Kiepskie miejsce głównie ze względu na żarłoczne psy ciobana z pobliskiej stâny, które nie pozwoliły nam zbliżyć się do źródła i swobodnie chodzić po polanie. Drewno na opał w lesie, tam też płynie malutki potoczek, w którym przy dużym samozaparciu można się jako tako umyć i nabrać wody do picia. NIE POLECAMY, to był nocleg z konieczności.

•

Valea Vinului:
Ponad wsią skręcamy za niebieskim trójkątem w lewo w dolinę potoku Izv. Roşu, gdzie nad brzegiem potoku, po jego przeciwnej stronie udało nam się znaleźć trawiasty cypel, na którym miejsca starczyło w sam raz na 2 namioty i ognisko. Wody oczywiście w bród, drewna też dostatek. Przejście przez rwący i lodowaty potok to istna krioterapia, ale miejsce przyjemne, choć właściwie mogłoby być bardziej płasko. :)

•

Râpa Coasta Netedă:
Idąc od Ineu głównym grzbietem na zachód należy zejść w lewo w stronę widocznych poniżej małych jeziorek, gdzie między głazami można znaleźć sporo miejsca na wygodny biwak. W pobliżu strumyki z czystą wodą. Brak drewna na opał (gotowanie na gazie). Miejsce bardzo przyjemne, niedaleko grani, więc nie trzeba się zbytnio męczyć utratą wysokości.

•

Jezioro Izvoru Bistriţei:
Idąc z Gărgalău w stronę Complexul Borşa szlakiem niebieskiego paska, znajdziemy wiele dogodnych miejsc na nocleg. My wybraliśmy nasze w pobliżu potoku wypływającego z jeziora, po jego „drugiej” stronie. Miejsce to, jak się wyraził Kuba, jest bardzo niedźwiedziogenne. :) Objawia się to wielką ilością borówek, miękkimi trawkami, które czynią karimatę właściwie zbędną, wielkimi głazami i ogólnie sielankowym charakterem. Hucznie polecamy! Drewna pod dostatkiem.

•

Şaua Gărgalău:
Przy głównym szlaku na południowych stokach można wypatrzeć źródła i potoki, przy których można się rozbić na bezdrzewny biwak. Całkiem miło, wysoko, ładny zachód słońca. Mocno wieje i woda potwornie zimna, brr... Rada praktyczna: jeśli przy kąpieli głośno się krzyczy, łatwiej znieść tę niedogodność. :)

•

Kocioł pod Repede:
Trzeba pójść z Şaua Între Izvoare trawersem wchodzącym do kotła pod Repede i Cormaią (a nie przez te szczyty), gdzie po prawej stronie na płaskim cyplu jest dużo miejsc na rozbicie namiotów, poza tym potok z „wanną” (jak się tam rozbijecie, to zobaczycie, co to znaczy). Drewna w pobliżu nie ma, ale my mieliśmy farta i zastaliśmy stosik gałęzi przyniesionych kiedyś przez kogo innego, więc mieliśmy czym palić (tutaj narodził się pomysł palenia suchych kup końskich, których dużo leżało w pobliżu, ale czy kupy nie były dostatecznie suche, czy z jakichś innych przyczyn strasznie się kopciły bardzo jadowitym smrodem – nie polecamy zatem tego sposobu podtrzymywania płomienia, jest on dobry jedynie na poprawę humoru i nazywa się „kupą śmiechu”). No i oczywiście wieje – jakiś komin powietrzny...

•

Tarniţa „La Cruce”:
Po północnej stronie przełęczy da się znaleźć suche miejsce na biwak, trzeba jednak odejść trochę od jeziora, bo jego okolice są mocno zabagnione i wyglądają jak młode torfowisko. Nie polecamy też kąpieli tamże, w tym celu lepiej udać się trochę dalej, gdzie stromo spływa potok o ciepłej wodzie (!) i dogodnych stanowiskach kąpielowych. Drewna brak.

•

Cabană Fărmacul Pădurii:
Jest to położone w dolinie Cormaia pseudo-schronisko-pensjonat z okropnymi dwuosobowymi pokojami, cuchnącymi wilgocią. Za przyjemność noclegu pod dachem zapłaciliśmy po 20 RON od osoby. Są prysznice, których standard też pozostawia nieco do życzenia i restauracja, gdzie można zamówić różne smakowite kąski (dobra pieczeń ze schabu, tylko mało!!! i mamałyga).

•

Brzegi jezior Lala Mică i Lala Mare.

•

Podnóża wodospadu Cascadă Cailor – woda, drewno.

•

Şaua Între Izvoare – woda, drewna brak, mało miejsca.

•

Ceny żywności podobne są do polskich, nie należy się nastawiać na to, że będzie taniej.

•

Opłaca się odwiedzać bazary warzywno-owocowe, gdzie można zaopatrzyć się w przepyszne specjały za niewielkie pieniądze (koniecznie trzeba skosztować tamtejszych arbuzów, które były nawet po 0.5 RON/kg...).

•

W podgórskich miejscowościach sklepy są raczej niewielkie i nie ma tam wielkiego wyboru, ale można kupić wszystkie podstawowe produkty. Polecamy brânză topită i kefir. Mało jest tam lub nie ma wcale owoców i warzyw, nie ma co też marzyć o musli i płatkach kukurydzianych.