Początki sztucznej inteligencji sięgają lat czterdziestych ubiegłego stulecia kiedy to opracowano model neuronu w mózgu ludzkim i zwierzęcym (McCulloch i Pitts, 1943) oraz wyjaśniono mechanizm zapamiętywania informacji przez sieć biologiczną. Dalszy rozwój tej nauki zaowocował zaprojektowaniem i zbudowaniem przez Rosenblatta (1958) sztucznej sieci neuronowej zwanej perceptronem. Był to elementarny system wizualny, który mógł być nauczony rozpoznawania ograniczonej klasy wzorów. W tych latach próbowano też pierwszych zastosowań komputerów między innymi do przewidywania pogody, identyfikacji formuł matematyvznych, czy analizy elektrokardiogramu.

     Po publikacji w 1969 książki Minsky'ego i Paperta, w której udowodnili, że jednowarstwowe sieci mają skończone zastosowania, nastąpił odwrót od sieci neuronowych w kierunku systemów ekspertowych. Powrót zainteresowania w połowie lat osiemdziesiątych zapoczątkowały prace ukazujące, że wielowarstwowe, nieliniowe sieci neuronowe nie mają ograniczeń. W tym też okresie rozpoczął sie rozwój neurokomputerów, na który także miał wpływ postęp technologii wytwarzania układów scalonych VLSI. Ważnym osiągnięciem są także różnego rodzaju metody uczenia sieci wielowarstwowych np. algorytm wstecznej propagacji blędów.