Józef Chobot urodził się 11 września 1875 roku w Łazach koło Orłowej (dziś ta miejscowość znajduje się w Republice Czeskiej) w zamożnej i wielodzietnej rodzinie ewangelickiej. W 1896 roku ukończył gimnazjum i seminarium nauczycielskie w Cieszynie. Jako młody nauczyciel pracował w szkole w Gródku i udzielał się w Polskim Towarzystwie Pedagogicznym wygłaszając odczyty i publikując liczne artykuły na łamach „Miesięcznika Pedagogicznego”. W czasie I wojny światowej wraz z kolegami trafił do wojska austriackiego. Następnie mieszkał w Łazach, Gródku, Wiedniu, Cieszynie, Katowicach i w Wiśle pracując na posadach nauczycielskich lub urzędniczych, m.in. w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach. W Cieszynie angażował się w działalność polskich organizacji społecznych, m.in. w Towarzystwa Domu Narodowego, Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego. Zbierał pieśni ludowe, czego efektem jest śpiewnik pozostawiony w rękopisie i odpisach maszynowych sporządzonych przez Jana Tacinę. Jego wielką pasją stała się alternatywna duchowość, rozumiana bardzo szeroko, bo także jako projekt społeczny, której zasady starał się krzewić na wszelkie sposoby. Początkowo publikował na łamach „Wyzwolenia”, czasopisma Polskiego Towarzystwa Teozoficznego redagowanego w Wiśle przez Andrzeja Podżorskiego. W 1921 roku założył „Odrodzenie”, które redagował do zamknięcia czasopisma, czyli do 1928 roku, na początku w Cieszynie, później w Katowicach. Ożenił się z wywodzącą się ze Lwowa Kazimierą Zubek, która podzielała zainteresowania męża. Mieli czwórkę dzieci. W 1923 roku założył Bractwo Odrodzenia Narodowego, mające stanowić zalążek nowego społeczeństwa. Przedsięwzięcie to nie przyniosło jednak spodziewanych efektów. Wybudował dom w Wiśle na Jarzębatej, nieopodal Sfinksa Agni i Jana Pilchów. Publikował na łamach „Hejnału” założonego w 1929 roku przez Jana Hadynę i Jana Pilcha. Oprócz licznych artykułów, pisał też książki i był redaktorem serii wydawniczej Książnica Wiedzy Duchowej. Zmarł w czasie wojny, 15 grudnia 1942 roku w Wiśle, został pochowany na cmentarzu ewangelickim na Groniczku.
Renata Czyż