Wincenty Lutosławski urodził się 6 czerwca 1863 roku w Warszawie. Był filozofem, znawcą i tłumaczem Platona, propagatorem jogi, autorem wielu książek i artykułów, pomysłodawcą licznych projektów odnowy narodowej, założycielem bractw Eleuterii i Eleusis. Jego związki ze środowiskiem Śląska Cieszyńskiego, a także rozwijających się tu nurtów alternatywnej duchowości były znaczące. Korespondował z Julianem Ochorowiczem, który w swych pismach edukacyjnych odwoływał się do koncepcji młodszego kolegi. Zapewne idąc tym śladem, Józef Chobot wskazywał Elsów jako inspirację dla założeń Bractwa Odrodzenia Narodowego. Książki Lutosławskiego trudno zliczyć w księgozbiorach ludzi związanych z alternatywną duchowością regionu cieszyńskiego. Trzeba jeszcze wspomnieć, że w 1933 roku zamieszkał on z rodziną w Dzięgielowie, jednak po dwóch latach przeniósł się do Krakowa, by jego córka Janina mogła chodzić w tym mieście do szkoły. Ona sama tak wspominała pobyt na Śląsku Cieszyńskim: „Pamiętam z tego okresu kilka spacerów z ojcem i to, jak mi wykładał 6 podstawowych poglądów na świat: materializm, idealizm, panteizm, spirytualizm, mistycyzm i na koniec mesjanizm; mówił, oczywiście, w sposób ogólny, przystępny dla jedenastolatki. Wtedy też chyba, tj. w Dzięgielowie, jeszcze powiedział, gdzie należy uderzyć mężczyznę, broniąc się, aby trafić w najbardziej czułe miejsce”. (J. Lutosławska, Posłowie [w]: W. Lutosławski, Jeden łatwy żywot, [Kraków 1933], Drozdowo 2004).
Zmarł 28 grudnia 1954 roku w Krakowie, został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.
Renata Czyż