„Lotos. Miesięcznik poświęcony rozwojowi i kulturze życia wewnętrznego oraz Przegląd Metapsychiczny”
Czasopismo „Lotos” wydawane przez Jana Hadynę w Krakowie ukazywało się jako miesięcznik do 1935 roku prawie do wybuchu II wojny światowej. Hadyna podkreślał, że jest to kontynuacja „Wiedzy Duchowej”, w której jeszcze mocniej zostanie podkreślone znaczenie wewnętrznej transformacji człowieka.
Wagę największą kładziemy na dwie rzeczy: na zaznajamianie czytelników ze zjawiskami i zdarzeniami, wykraczającymi poza ramy codzienności, ale stwierdzone przynajmniej warunkowo co do swej prawdziwości, oraz na podawanie wyjaśnień takich zjawisk wedle hipotez w danym przypadku najtrafniejszych. Poza tym uważamy za pożądane podawanie w zwięzłych referatach głównych tez doktryn, zaliczanych do tzw. wiedzy ezoterycznej. Nie ma to oczywiście na celu propagowania tej lub tamtej doktryny, lecz bezstronne przedstawienie jej zasad,ze wskazaniem jej stron wartościowych dla rozwoju duchowego lub jej punktów słabych czy błędnych […]. Z tego również stanowiska
Od Redakcji, „Lotos” 1936, z. 1, s. 1–2
może stanowisko nasze przedstawiać wartość zarówno dla parapsychologa, jak dla teozofa, różokrzyżowca, hermetyka,
poważnego spirytysty, astrologa, fizjologa, naturalisty, archeologa, historyka, nawet dla filozofa i lekarza.
Na łamach „Lotosu” niekwestionowanym autorytetem pozostał Julian Ochorowicz. W oparciu o jego spuściznę, Hadyna pragnął budować własną koncepcję nauki wykraczającej poza schematy. Podobnie jak w „Wiedzy Duchowej”, także w „Lotosie” znaleźć można teksty Alice Bailey i Roberto Assagiolego. Hadyna publikował również Nikołaja Rorericha i Léona Denisa. Współpracowali z nim dalej Stanisław Breyer, Tomira Zori, Maria Florkowa, Helena Witkowska, Józef Świtkowski, Kazimierz Chodkiewicz, Wincenty Lutosławski i Franciszek Augustyn Prengel.
Hadyna starał się utrzymać wysoki poziom pisma, będącego – w jego zamyśle – nie tylko periodykiem nowej nauki, lecz także publikacją zawierającą program indywidualnego i narodowego rozwoju.
W 1947 roku Hadyna wrócił do pomysłu wydawania „Lotosu” i wydał w drugim obiegu jeden numer. W 1948 roku udało mu się przygotować cztery. Egzemplarze wykonano na powielaczu, metodą właściwie chałupniczą i rozpowszechniano jedynie wśród znajomych. Natomiast ideowy program czasopisma zasadniczo się nie zmienił. Rozważano znaczenie dziejowej ewolucji oraz możliwość pracy nad wolą.