NIEZWYKLI MISTRZOWIE MATEMATYKI JAPOŃSKIEJ
Yoshida Mitsuyoshi żył w latach 1598-1672, znany również jako Yoshida Kōyū, był japońskim matematykiem w okresie Edo. Jego popularne i szeroko rozpowszechnione publikacje sprawiły, że stał się najbardziej znanym pisarzem w dziedzinie matematyki.
Był uczniem Kambei'a Mori, znanym również jako Mōri Shigeyoshi. Wraz z Imamurą Chishō i Takaharą Kisshu, Yoshida stał się znany ówczesnym ludziom jako jeden z "Trzech arytmetyków".
Yoshida był autorem najstarszego zachowanego japońskiego tekstu matematycznego. Praca z 1627 roku została nazwana Jinkōki. Praca dotyczyła arytmetyki, w tym operacji na pierwiastkach kwadratowych i sześciennych.
Soroban-czyli liczydło opracowane w Japonii-w wydaniu Yoshidy Mitsuyoshi w pracy Jinkōki, 1641r.
Kambei Mori lub Mōri Kambei, znany również jako Mōri Kambei Shigeyoshi. Mōri Shigeyoshi był japońskim matematykiem w okresie Edo.
Niektóre źródła z XVI wieku sugerują, że Mori studiował w Chinach, ale twierdzenia takie są nierozstrzygnięte lub odrzucone przez historyków. Wiadomo z pewnością, że założył szkołę w Kioto i napisał kilka wpływowych i szeroko dyskutowanych książek, które dotyczyły arytmetyki i używania liczydła.
Jednym z jego uczniów był Yoshida Mitsuyoshi, autor "Jinkōki", który jest najstarszym zachowanym japońskim tekstem matematycznym.
Fujita Sadasuke, żył od 12 grudnia 1734 do 9 września 1807, znany również jako Honda Teiken.Był japońskim matematykiem w okresie Edo. Jest autorem tekstu "Sampō Seiyō"-"Esencja matematyki", który został opublikowany w 1781 roku.
Sadasuke był ojcem Fujita Kagena (1765-1821), któremu przypisuje się opublikowanie pierwszego zbioru problemów sangaku.
Aida Yasuaki urodzony 10 lutego 1747, zmarł 26 października 1817, znany również jako Aida Ammei, był japońskim matematykiem w okresie Edo.
Dokonał znaczącego wkładu w dziedzinie teorii liczb i geometrii oraz rozwinął metody upraszczania ciągłych frakcji.
Aida był autorem wielu pionierskich i nowatorskich myśli oraz zagadnień w Azji Wschodniej.
Sakabe Kōhan, żył w okresie 1759 - 1824.Był japońskim matematykiem w okresie Edo.
Większość życia spędził na studiach, nauczaniu i promowaniu edukacji matematycznej w Japonii.
Sakabe był uczniem Ajimy Naonobu.
Sakabe zbadał kilka europejskich i chińskich prac, które pojawiły się w Japonii.Jego ogólna metoda została później uznana za innowacyjną.Wpływy zagraniczne ukazują pośrednio niektóre z jego opublikowanych prac.
Traktat dotyczący algebry utworzony przez Sakabe w 1810 roku był pierwszym opublikowanym dziełem w Japonii, w którym zaproponowano wykorzystanie tabel logarytmicznych. Wyjaśnił, że "te tablice oszczędzają wiele pracy, lecz są mało znane z tego powodu, że nigdy nie zostały wydrukowane w naszym kraju." Propozycja Sakabe nie została zrealizowana, aż do dwudziestu lat po jego śmierci, kiedy to pierwszą obszerną tabelę logarytmiczną opublikował w 1844 r. Koide Shuke.
W Traktacie Sakabe dotyczącym algebry, problemy matematyczne są uporządkowane w kolejności od łatwych do trudnych.
W tekście przedstawiono metodę określania długości obwodu i długości łuku elipsy. Było to pierwsze pojawienie się problemów związanych z elipsami w drukowanych książkach w Japonii.
