Piotr Augustyniak podróże

W greckich Thessalonikach wylądowałem 18 września po całodziennym locie przez Zurich. Stanowczo odradzam! Znalazłszy się w hali przylotów ok. 1.15 trafiłem na kłótnię taksówkarzy z organizatorami konferencji. Nie rozumiałem wiele, ale chodziło o większe nadzieje tych pierwszych na klientów do odległego o 80 km hotelu. Przeczekałem do rana, a później dwoma autobusami miejskimi dojechałem do przystanku z którego odjeżdżała linia obsługująca Kassandrię. Cały przejazd nie kosztował nawet 10Eur, co oznacza, że nie tylko zaoszczędziłem stówę w tej pięknej walucie, ale także wypatrując nazw przystanków przypomniałem sobie grecki alfabet. Po zameldowaniu w hotelu natychmiast udałem się na plażę, którą można było całkiem daleko powędrować. Krajobrazy uśpionych wiosek gdzieniegdzie tylko zeszpecone wysokimi ponad miarę hotelami, dzikie wino i niezamożni ale uśmiechnięci ludzie wydały mi się typowe dla tej krainy . Uczestniczyłem w pokazie greckich tańców i muzyki - gorąco polecam. Zadziwiające jak wiele w naszej kulturze pierwowzorów zaczerpniętych stąd właśnie. Wczesne popołudnie w Thessalonikach - obiad w dobrym towarzystwie: ryby, owoce morza, ouzo (byle nie za dużo). Później czas na zwiedzanie - oczywiście cerkiew Aleksandra (podobno nabożeństwa typowo trwają trzy godziny, ale bez klękania) , wizyta w muzeum archeologicznym w połowie poświęconym Aleksandrowi Macedońskiemu, szybki objazd zabudowań Starego Miasta na wzgórzu, tak ciasnych, że z trudem mieści się autokar. Wreszcie przy zapadającym zmroku - spacer bulwarem w stronę charakterystycznej baszty obronnej z daleka rozpoznawanej jako symbol miasta. Nazajutrz kolejny dzień dzielony między plażę a wystąpienia i wreszcie całodzienny przejazd autokarem do Aten. Z Thessalonik to prawie 600 km częściowo w terenie górskim. Jadąc wzdłuż brzegu morza mijamy Olimp i wreszcie wieczorem cumujemy na Omonii - głównym ateńskim placu, skąd do hoteliku mam tylko krok. Mimo późnej pory wybieram się jeszcze na wzgórze Lykavytos, skąd rozciąga się piękna panorama miasta i niedostępnego, ale podświetlonego Akropolu. W oryginalnym antycznym amfiteatrze opodal odbywa się jakieś przedstawienie. Następnego dnia udaję się na Akropol mijając coraz bardziej antyczne zabudowania: łuki i cerkwie, bizantyjskie, helleńskie i rzymskie. Zaglądnąwszy na wzgórek z którego nauczał Św. Paweł kupiłem bilet i zanurzyłem się w tłum turystów, który wlewał się w kompleks ruin powszechnie znany z podręczników do historii. Uwaga, nie wolno fotografować archeologów przy pracy! Nie bardzo można więc zrobić zdjęcie, jest ich tu bowiem pełno . Przeciwnie niż można by sądzić prace posuwają się raczej ślamazarnie. Po pożegnaniu Kariatyd przechodzę na Rzymską Agorę - tutaj łatwo można odróżnić to co zrekonstruowane i zadbane od oryginalnie starych i zarośniętych fragmentów. Wreszcie przecinam kręte uliczki Starego Miasta i docieram do Świątyni Zeusa (naprawdę imponujące kolumny) i stadionu na którym odbyła się pierwsza nowożytna olimpiada. Podczas powrotu do hotelu przystaję na chwilę podziwiając zmianę warty - wszędzie na świecie oryginalną i humorystyczną. W okolicach uniwersytetu zatrzymuje mnie jakaś (socjalistyczna ?) demonstracja: barierki, policja, sztandary, okrzyki... Przejść się nie da. Po okazaniu godzinnej cierpliwości pokonuję wreszcie ostatni odcinek do Omonii. Brudno! Mnóstwo żebraków i psów często kalekich. Psie odchody na chodniku. Smród. Następnego ranka, a nawet jeszcze przed świtem taksówkarz wiezie mnie na lotnisko. Mijamy jeden drogowskaz 'airport', lecz kierujemy się w przeciwną stronę. Za chwilę sytuacja się powtarza. Po półgodzinnej podróży wyjeżdżamy wreszcie na autostradę za miasto i z mijanych tutaj znaków wynika, że do lotniska jest jeszcze 25 km. W sumie 25 Eur. Podobno i tak niewiele przepłaciłem. Acropolis Adieu..