Metamorfizm impaktytowy (in. zderzeniowy, uderzeniowy, szokowy) - rodzaj metamorfizmu występujący w wyniku uderzenia dużego ciała kosmicznego (zazwyczaj meteorytu) o powierzchnię Ziemi. Meteoroidy o dużej masie nie zostają wyhamowane i nie spalają się w atmosferze. Uderzają o powierzchnię Ziemi z predkościami kosmicznymi (kilkadziesiąt km/s). Przeobrażenia skał zachodzą wskutek wysokoenergetycznej fali uderzeniowej działającej na skały w bardzo krótkim czasie (od milionowej części sekundy do około 1 minuty). W efekcie impaktu wytworzane jest bardzo duże ciśnienie (do 100 GPa) i bardzo wysokie temperatury (do 5000°C). W wyniku uderzenia ciało meteroidu wyparowuje, a fala uderzeniowa promieniście rozchodzi się w skałach otaczających krater. Jest rodzajem progresywnego metamorfizmu lokalnego, a jego produkty nazywa się impaktytami, brekcjami impaktytowymi lub suevitami.
Suevity (niem. szwabski kamień) są to skały okruchowe o typie brekcji powstające w wyniku impaktu meteorytów o powierzchnię Ziemi. Po raz pierwszy opisane zostały w kraterze meteorytowym Nördlinger Ries w zachodniej Bawarii (Niemcy). Historyczne nazwy tej skały to "Feuerduftstein" lub "Bayerischer Trass" (Bawarski tuf). Mają barwę szaro-zielonkawą, teksturę psefitowo-psamitową i strukturę bezładną, porowatą. Mają różny stopień zwięzłości, od silnie skonsolidowanych do takich, które kruszą się w dłoniach. Skała składa się z pokruszonych odłamków skał podłoża krystalicznego (głównie granitów, gnejsów i amfibolitów), fragmentów otoczenia krateru meteorytowego oraz przetopionych fragmentów szkliwa zanurzonych w cieście skalnym. Okruchy te w przypadku krateru Ries nazywane są "Flädle" (szwab. krowie placki). Ciasto skalne jest zbudowane głównie z montmorilonitu. Impaktyty pod względem teksturalno-strukturalnym przypominają skały piroklastyczne (tufy i tufity). Minerałami wskazującymi na wysokociśnieniową genezę skał są coesyt i stiszovit. Są to wysokociśnieniowe odmiany kwarcu. Powstają przy ciśnieniach 30 000 i 90 000 atmosfer.