Chloryty (gr. chloros - jasnozielony) - minerał, będący mieszaniną glinokrzemianów, magnezu i żelaza, o barwie seledynowo-zielonkawej, perłowym połysku, tworzącym miękkie, łuseczkowate skupienia. Minerał ten należy do krzemianów warstwowych. Bywa zaliczany do minerałów ilastych.
Minerał utworów metamorficznych, hydrotermalnych, pegmatytowych, skał osadowych i gleb. Minerał wskaźnikowy niskiego stadium metamorfizmu facji zieleńcowej. W trakcie przemian metamorficznych powstaje w wyniku procesu nazywanego chlorytyzacją. Polega on na przemianach minerałów ciemnych, t.j. oliwinów, piroksenów, amfiboli i biotytu w chloryt. Przemianom metamorficznym w ten minerał ulegają też minerały ilaste i glaukonit. Chloryty występują w typowych produktach tej facji - łupkach chlorytowych, fyllitach i zieleńcach. W Polsce skały te występują w jednostkach sudeckich: metamorfiku kłodzkim, metamorfiku Sudetów Wschodnich, metamorfiku Rudaw Janowickich, metamorfiku kaczawskim i izerskim. Chloryty mogą także powstawać z resztek pomagmowych albo w wyniku metasomatozy. Niektóre chloryty (np. szamozyt, turyngit) wykorzystywane są jako ubogie rudy żelaza.