Chlorki (podobnnie jak fluorki, bromki i jodki) należą do grupy halogenków, minerałów obejmujących sole kwasów fluorowodorowego, chlorowodorowego (solnego), bromowodorowego i jodowodorowego. Fluor, chlor, brom i jod w procesach magmowych nie koncentrują się w większych ilościach. Przeważająca część tych pierwiastków przechodzi do roztworów hydrotermalnych, z których mogą krystalizować w formie halogenków. Najbardziej rozpowszechniony jest fluoryt i fluorki glinu. W warunkach osadowych dochodzi natomiast do znacznej koncentracji chlorków (halit, sylwin i inne), które razem z siarczanami tworzą czasem ogromne złoża. Obecnie od 70 do 75% chloru i bromu, a także ponad 90% jodu skorupy ziemskiej znajduje się w wodzie morskiej.
Postać występowania: halit krystalizuje w układzie regularnym.
Pokrój kryształów: kryształy sześcienne, niekiedy osiągające znaczne rozmiary.
Barwa: kryształy halitu są zazwyczaj bezbarwne i przezroczyste, znane są także formy zabarwione na żółto, niebiesko, czerwono i szaro, w zależności od chemicznych i mineralnych domieszek.
Połysk: szklisty.
Rysa: biała.
Twardość: 4,5.
Łupliwość: doskonała, kostkowa.
Gęstość: 2,1-2,2 g/cm3.
Inne cechy: charakterystyczny słony smak.
WYSTĘPOWANIE
Halit, zwany potocznie solą kuchenną, jest najważniejszym minerałem solnym. Jest on źródłem otrzymywania sody i kwasu solnego oraz chloru i jego związków. Używany jest powszechnie do celów spożywczych i do konserwowania żywności. Halit najczęściej występuje w skupieniach ziarnistych i zbitych. Tworzy także formy szkieletowe, stalaktytowe oraz włosowate wykwity. Minerał ten powstaje w wyniku odparowania wody morskiej lub słonych jezior (złoża solne), często tworzy wykwity pustynne. W Polsce złoża soli kamiennej występują w okolicach Inowrocławia (permskie wysady solne) oraz Bochni i Wieliczki (trzeciorzędowe osady solne). W glebach halit krystalizuje in situ ze słonych roztworów glebowych, szczególnie na obszarach aridowych i emi-aridowych. Kryształy zwykle akumulują sie w porach glebowych lub tworzą naskorupienia na powierzchni gleby.
SYLWIN
KCl
CECHY MAKROSKOPOWE:
Postać występowania: sylwin krystalizuje w układzie regularnym.
Pokrój kryształów: kryształy zwykle sześcienne.
Barwa: kryształy sylwinu są zazwyczaj bezbarwne i przezroczyste, rzadziej białawe, czerwone lub szare, w zależności od chemicznych i mineralnych domieszek.
Połysk: szklisty.
Rysa: biała.
Twardość: 2,0.
Łupliwość: doskonała, kostkowa.
Inne cechy: charakterystyczny gorzki smak.
Gęstość: 1,9 g/cm3.
WYSTĘPOWANIE
Występowanie podobne do halitu. Złoża sylwinu są eksploatowane w celu pozyskania nawozu mineralnego powszechnie stosowanego w rolnictwie - soli potasowej.
KARNALIT
KMgCl3. nH2O
CECHY MAKROSKOPOWE:
Postać występowania: karnalit krystlizuje w układzie rombowym.
Pokrój kryształów: kryształy występują rzadko, są drobne o kształcie pseudoheksagonalnym.
Barwa: kryształy karnalitu mogą być bezbarwne, białe, żółtawe i czerwonawe, przezroczyste lub przeświecające.
Połysk: szklisty.
Rysa: biała.
Twardość: 1,0-2,0.
Łupliwość: dobra.
Gęstość: 1,6 g/cm3.
WYSTĘPOWANIE
Występowanie podobne do halitu. Złoża karnalitu są eksploatowane w celu pozyskania nawozu mineralnego stosowanego w rolnictwie.
